Jezelf laten filmen? Oude pabo-trauma’s kwamen weer bovendrijven. Alleen de gedachte al aan zo’n lens op je gericht. Brrrr! Nee, dank je, ik kan prima reflecteren en daar heb ik geen camera voor nodig. Dácht ik…
Toen Corine vroeg of ze bij me in de klas mocht komen filmen, moest ik eerst even slikken. Maar ik wilde ook niet moeilijk doen, dus ik antwoordde dat het wel kon. Het was stukken minder eng dan ik dacht. Ik deed alsof ze er niet was en dat ging ook heel makkelijk, omdat Corine heel rustig liep. Ze filmde kinderen en stelde zachtjes vragen. Ik vond het heel leuk om daarvan de resultaten op film terug te zien.
Ik heb eerst thuis de film bekeken en de tips en tops opgeschreven. In het gesprek werden deze punten besproken en door de vragen die Corine stelde kwam ik erachter dat er véél meer tops te bespeuren waren. Je ziet van jezelf zo snel de negatieve dingen, maar door deze vorm van coaching werd ik op een positieve manier verrast. Door zoveel positieve dingen te benoemen, zie je ook snel hoe andere situaties eventueel anders opgelost hadden kunnen worden.
Je wordt door beeldcoaching met jezelf geconfronteerd, maar wel op een heel prettige manier. Zelfs toen we de video aan collega’s lieten zien (wat ik eigenlijk heel eng vond, omdat ik helemaal niet zo vreselijk zelfverzekerd ben), reageerden ze heel positief. Ze zagen zelfs punten, die ze ook toe wilden passen in hun eigen klas!
Ik zou me zó nog een keer laten filmen. Als Corine achter de camera staat durf ik wel weer…
Groepsleerkracht primair onderwijs